Ik alleen met de kinderen dat gaat nog wel; natuurlijk is het druk, maar, op de ochtend- en avondspits na, ook weer niet zo heel anders dan normaal en wanneer ik me bedenk dat genoeg moeders (of vaders) het altijd in hun eentje moeten doen, dan heb ik niets te klagen toch? Ik vind het vervelender dat Martijn daar nu alles in zijn eentje moet uitzoeken en het huis moet voorbereiden op onze komst. Ik had graag samen met hem de lokale IKEA leeg gekocht hoor!
Tot nu toe bellen we twee keer per dag, maar de verbinding is bar slecht, dus de helft van de tijd is het van "Wat zeg je?" De internet-verbinding thuis (Oberweningen) doet het nog niet, dus Martijn kan alleen op kantoortijden mailen, al mag hij 's avonds soms op de verbinding van de buren mee surfen. En nee, er zit geen internet -cafe om de hoek; we wonen daar in een dorp mocht je het zijn vergeten! Het tijdsverschil is natuurlijk ook niet handig en op de tijden dat we kunnen bellen, heb ik altijd 2 (of meer) van die stoorzenders rondlopen, wat het gesprek ook niet makkelijker maakt.
Maar goed: Hier aan mijn kant van de oceaan redden we ons best, zeker met wat hulp van onze buren en vrienden. (Bedankt voor het oppassen!) Hieronder kun je lezen hoe het Martijn is vergaan de eerste 'echte' week in Zwitserland. En hij stelt niet teleur: het is een lang verhaal geworden!
***
Het is nu dinsdagavond 7 Juni en ik zit alweer een week in ons nieuwe, nu nog lege, huis. Ik ben vorige week maandagochtend aangekomen. Zoals iedere keer weer verbaas ik me over de scherpe planning op het vliegveld hier en hoe die koffers toch elke keer weer zo snel zijn. Op het vliegveld krijg je al snel het Zwitserleven gevoel omdat je in de metro of Heidi of koeien te zien krijgt, met geluid! Door de douane heen bel ik mijn collega die mij ophaalt en naar hetzelfde hotel als in april brengt. Waar ik toen 10 dagen in een piep klein kamertje moest doorbrengen bleek dat ze ook grote kamers hebben! Leuk voor die ene nacht... In ieder geval paste alle bagage in de kamer. Na een snelle douche kwam Erik mij weer ophalen om snel naar kantoor te gaan want de maandafsluiting wacht op niemand.
's Avonds ben ik vanuit werk direct naar ons huis gereden. Officieel hebben we pas vanaf 1 Juni gehuurd maar de buren zijn erg makkelijk. Na verwelkomt te zijn door een van de 5 buurdochters (2 wonen niet meer hier) heeft Christian (buurman, kinderarts en dus onze huisbaas) mij het huis laten zien. Ze hebben zelfs een matras voor mij geregeld voor het lege bed, inclusief beddengoed, maar ook handdoeken, flesjes zeep etc. lagen klaar. In de (nieuwe) keuken staan een pan, alle maten borden, bestek, beker, theedoeken, en her en der verspreid nog meer. (Ze kennen blijkbaar Amanda nog niet!) Het liep al tegen half 9 en ik had nog niet gegeten en natuurlijk heel lang niet geslapen, dus heb ik mij laten overhalen door Christian hem iets voor mij te laten koken en heb uitgebreid in hun woonkeuken gegeten. Daarna snel naar het hotel om te slapen!!!
Dag 2
Als je nieuw bent in Zwitserland moet je je binnen een week aanmelden op het Gemeindehaus. Uiteraard is dat in een dorp bijna nooit open dus stond ik dinsdag om half 9 braaf voor de deur. Een half uur later woon ik officieel in Zwitserland! Nu nog ongeveer een maand wachten op de verblijfsvergunning. Gelukkig dacht ik er aan te vragen om een brief met bevestiging dat ze mij echt hebben ingeschreven. Daarna heb ik snel alle koffers in het huis afgegooid en ben naar kantoor gereden.
Dinsdag was een lange dag op werk, dus in plaats van met een jet lag naar huis te gaan ben ik naar Dietlikon gereden. Eerste bestemming was de parkeerplaats van de grote COOP. Snel door de stromende regen (he, nu is het weer dinsdag en het regent weer, zal dan toch wel een systeem in zitten) overgestoken naar de ToysRus. We hebben Jesper al een tijdje beloofd dat hij het grote Lego politie bureau krijgt als we hier zijn en de laatste week vroeg hij steeds of ik dat direct bij aankomst ga kopen. Zo gezegd zo gedaan. Daarna de COOP in want ik heb eten nodig in huis. Uiteraard duurde dit veel langer als gehoopt aangezien in elk pad weer nieuwe producten stonden en dingen die je eigenlijk zoekt niet blijken te bestaan in Zwitserland, of er heel anders uit zien. (In Canada waren we de eerste weken ook zoveel tijd kwijt aan boodschappen doen).
Toen ik klaar was bleek de Ikea nog open te zijn en dus heb ik snel met het boodschappenlijstje van Amanda in de hand de eerste lading gehaald (bekers, borden, glazen, Malm commode voor slaapkamer, en een koekepan om het dure vlees te kunnen eten). Om 5 voor 9 bedacht ik me dat het avondeten er een beetje bij ingeschoten was. Met nog een 25 minuten te rijden naar huis de Burger King Drive geprobeerd, en zelfs die is anders! Ik mag mijzelf toch een echte expert noemen wat dat betreft, dus nadat je hebt betaald bij raam 1 rij je door, de hoek om naar........ de uitgang. Gelukkig kwam het meisje achter mij aan rennen in de regen om de Whopper te brengen.
Dag 3
Woensdag werken, en 's avonds snel pasta koken want er moet worden getraind. Voor het eerst in anderhalf jaar gaan de kicksen uit het vet. (In jouw geval uit het stof en vuil Martijn!) Het is een gecombineerde training van de Senioren (32+) en de veteranen (40+) van FC Niederweningen. We spelen niet op het echte complex maar op een los veld, tussen de akkervelden (gras, mais?). Wel een hokje, geen douche oid, wel lichtmasten, geen ballenvangers. Het was erg leuk en ik had het erg zwaar, maar gelukkig was ik niet de enige en dus heb ik veel vrienden gemaakt die mij deze week al illegaal in de competitie wilden laten meedoen. Verder gelijk een lesje in Zwitsers Duits gehad, de officieuse taal hier. Ik begreep voor, achter, langzaam en doelpunt. Dat was het.
Dag 4
Donderdag, Allerheiligen en dus een feestdag. In Zwitserland is op zon- en feestdagen echt alles dicht. Je mag op deze dagen zelfs geen gras maaien! Dus eindelijk even rust voor mij en zowaar werd ik kort voor het middaguur wakker. Misschien iets teveel gedaan en de jet lag die er in hakt? Op de dag zelf heb ik niet veel gedaan: de commode in elkaar gezet, even de heuvel op gegaan om daar te lopen in het bos en aan het eind van de dag nog naar kantoor om internet te gebuiken, (werk)mail te lezen en even te bellen. Helaas snapt UPC het verschil tussen ons huis en dat van de buren nog niet en dus duurt het waarschijnlijk nog wel even voor we thuis bereik hebben.
Dag 5
Vrijdag een rustige dag op werk, aangezien bijna alle Zwitsers vrij hebben genomen voor een lang weekend. Op tijd naar huis en een paar boodschappen gedaan. 's Avonds bij de buren het internet gebruikt.
Dag 6
Zaterdag is D-Day: ik heb een lijst met grote Ikea spullen en moet ook op zoek naar een tv en stofzuiger. Eerst ben ik in Niederhasli gaan kijken of ik nog een busje kon huren, maar helaas moet je dit voor zaterdag een week van tevoren reserveren.... Dan maar zo naar Conforama voor de stofzuiger en tv uit de folder. Toch twijfelde ik en heb dus niets meegenomen. Op naar IKEA. Het bed dat wij hadden uitgekozen is een nieuw model van Ikea en blijkbaar erg populair, want uitverkocht! Gelukkig heeft het filiaal in Spreitenbach er nog wel 12 op voorraad. Dan maar al het beddengoed, de nachtkastjes, tv kast en het matras van Jesper op de wagen gezet en de Subaru volgeladen.
Eerst thuis alles afgooien. Snel omkleden voor wat luchtigers (in de parkeerkelder van Ikea was het 33 graden!) en via de toeristische route over de berg heen naar Spreitenbach. Gelukkig hadden ze nog 7 bedden en werd er een voor mij gereserveerd. Lattenbodems erbij en dan het matras.....We hadden er online een uitgezocht die lijkt op ons Canadese matras, lekker dik ook. Ik vraag nog speciaal of deze wel echt opgerold in het magazijn ligt,"tuurlijk", wij nog in het systeem kijken; 160x40x40 cm dus geen probleem. Kom ik beneden in het afhaalmagazijn, blijken alle matrassen opgerold te zijn op een type na...... Een heel grote doos van 42 kg lag voor mij klaar. Dus toen heb ik die opzichter erbij geroepen en gewezen naar het label boven het vak en dat die doos eronder toch echt wel iets breder dan 40cm was. Hij moest hard lachen! Het bleek een van de foutjes van het systeem te zijn, vroeger was hij opgerold, maar tegenwoordig niet meer. Maar, zei hij, geen probleem, bij de afhaal balie helpen ze wel uitpakken en oprollen. Niet dus. "Daar kan je het karton ingooien en daar het plastic". Dus ik mijn 2 karren neergezet en midden op de grond het matras uitgepakt en met stukken plastic als een slaapzak opgerold. Daar moet je wel sterk voor zijn en diverse keren kreeg ik kramp in mijn armen. Maar uiteindelijk kreeg ik een rol die precies in mijn auto moest passen. Nu dus eerst met die rol op mijn kar (plus bed. etc) de hele parking kelder door naar mijn auto en gelukkig, het paste precies. Ook hier was het niet echt koud.
Thuis de auto leeg gehaald en naar Baulenbulach gereden om de grote winkels te bekijken, met name een grote babywinkel. Niets gekocht, wel goede ideeën opgedaan. Dan maar weer naar Conforama en aansluitend de Mediamarkt (tegenover Ikea van die ochtend). Daar heel lang staan twijfelen over een tv en uiteindelijk, toen echt al het personeel voetbal aan het kijken was (want 0-2 op Wembley op heel veel tv's), heb ik besloten maar zonder tv richting huis te gaan om nog boodschappen te gaan doen bij de lokale COOP. O ja, tussendoor ben ik ook nog naar de stomerij naast kantoor geweest om overhemden weg te brengen en ik heb zelfs nog een was gedraaid.
De zondag beschrijf ik in het volgende deel.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten