We geven het op

Opgeven, afhaken, afvallen, afzeggen, capituleren, eraan geven, eruit stappen, ophouden, overgeven,
staken, stoppen, zich gewonnen geven, het voor gezien houden. 

En er zijn nog veel meer synoniemen. Echter geen ervan geeft ons gevoel goed weer. In het Engels zou je ook kunnen zeggen:

"We're cutting our losses," wat zoveel betekent als "je verlies pakken". En dat is wat wij nu doen.

Over anderhalve maand, aan het eind van het schooljaar, pakken we onze biezen en verlaten Zwitserland. Voorgoed. Het Zwitserleven-gevoel is ver te zoeken (zie ook mijn eerdere post) en wat ons betreft is de beste optie terug naar Nederland te verhuizen.

Moederdag in Küssaburg

Mijn moederdag begon goed: Martijn had besloten NIET naar me te luisteren en had gisteren samen met Jesper toch een moederdag cadeautje gekocht. Op zoek naar Lego Kingdoms voor Jesper kwamen ze langs een filiaal van Lush. De zeeplucht was blijkbaar onweerstaanbaar, dus ze gingen naar binnen en kochten een leuk verwenpakket voor mij.

Het Mama Mia pakket is speciaal voor de moeder die niet van baden houdt/zich de tijd niet gunt lekker in bad te zitten/geen bad heeft  en bevat een blok handcrème, body conditioner, zeep, nagelriemcrème en een 'Washing Up Fairy?' Dus je zwaait met je toverstokje en hup! de vuile vaat is verdwenen? Helaas, de afwas moet je nog steeds zelf doen, maar de goede fee zorgt wel voor het schuim. En volgens de beschrijving ook voor zachte handen.

Ik hoef niets voor Moederdag!

Ik doe mijn best!

Echt niet! Ik wil niet zeggen dat ik het alleen maar geldklopperij vind - al zijn de bloemen dit weekend wel schreeuwend duur - maar ik ben gewoon niet gehecht aan één vaste dag per jaar waarop mijn kinderen hun waardering voor mij moeten laten zien.

Dat kan elke dag. Zou leuk zijn. Maar over het algemeen wordt er meer tegen me geschreeuwd. Hoe oud is Jesper ook weer? Bijna 7 toch? Het lijkt soms wel of hij al in de puberteit zit...

Maar ik dwaal af. Natuurlijk vind ik alle zelf geknutselde tekeningen en andere, eh ... 'dingen' die op school onder de bezielende leiding van de leraar worden gemaakt, echt wel leuk. En ik heb ze ook allemaal bewaard in een map of doos.

Flashmob in Antwerpen

Ik vind flashmobs super en kan er naar blijven kijken. Er straalt zoveel energie en plezier vanaf! In september 2009 plaatste ik deze al op ons Canadese blog. Vandaag kreeg ik, via een FB post van een Nederlandse kennis in Canada, deze onder ogen en ik moet zeggen: Al doen er minder mensen aan mee en ziet het er minder strak uit, deze flashmob is veel leuker.

Opgenomen in het centraal station van Antwerpen ter gelegenheid van het programma "Op zoek naar Maria" danst een hele groep op de muziek van 'Do, Re, Mi'. Jeugdsentiment, ja ik weet het, dat maakt het waarschijnlijk zo leuk. En dan de gezichten van al die nietsvermoedende voorbijgangers/reizigers...

Ik hoop dat jullie er net zo van genieten als ik!

Doe, a deer a female deer

Ray, a drop of golden sun

Me, a name I call myself

Far, a long long way to run

Zeldzaam

Nadat Jesper eind februari heel dapper bij de buren bloed had laten prikken, heb ik voor we naar Nederland vertrokken eindelijk een afspraak gemaakt om de uitslag te krijgen. (Zo flauw: dat had de huisarts ook wel over de schutting kunnen vertellen. Maar ja, dan kan hij geen consult tarief rekenen natuurlijk.)

Vandaag, 3 mei, kon ik terecht. Het had eerder gekund, maar ik weiger om voor een simpel ja en/of nee een half uur of langer in de wachtkamer te zitten en wilde dus persé een afspraak aan het begin van het spreekuur. (Ja, het begrip wachtkamer wordt in elk land letterlijk opgevat.)

Maar, hier is waar ik voor kwam: De uitslag van Jesper's allergietest.