We geven het op

Opgeven, afhaken, afvallen, afzeggen, capituleren, eraan geven, eruit stappen, ophouden, overgeven,
staken, stoppen, zich gewonnen geven, het voor gezien houden. 

En er zijn nog veel meer synoniemen. Echter geen ervan geeft ons gevoel goed weer. In het Engels zou je ook kunnen zeggen:

"We're cutting our losses," wat zoveel betekent als "je verlies pakken". En dat is wat wij nu doen.

Over anderhalve maand, aan het eind van het schooljaar, pakken we onze biezen en verlaten Zwitserland. Voorgoed. Het Zwitserleven-gevoel is ver te zoeken (zie ook mijn eerdere post) en wat ons betreft is de beste optie terug naar Nederland te verhuizen.

Natuurlijk zijn we niet over één nacht ijs gegaan, want 

a) eigenlijk hebben we geen zin in weer een verhuizing

b) Jesper moet dan wéér aan een andere omgeving (school, vriendjes, huis) wennen

c) Martijn moet op zoek naar een andere baan

d) 'iedereen' zegt dat je het minimaal twee jaar moet geven zo'n internationale verhuizing

We hadden natuurlijk hier binnen Zwitserland kunnen verhuizen en kijken of dat helpt, maar aan punt a+b zit je sowieso vast. En wie zegt dat een andere omgeving de oplossing is? De Zwitser/de Zwitserse cultuur kunnen we niet veranderen. Dan komen we er straks na een half jaar achter dat we alsnog weg willen. Dat risico nemen we niet en daarom hebben we eind januari al moeten besluiten dat ons Zwitserse avontuur binnenkort afgelopen is. Ja, al na een half jaartje, want zowel voor werk als de huur zitten we met een opzegtermijn van 6 maanden. (In verband met Martijn's collega's konden we ons besluit niet eerder openbaar maken; je hebt tegenwoordig nu eenmaal geen controle over informatie die bijvoorbeeld via Facebook de wereld in wordt geslingerd.)

Gelukkig reageerde iedereen heel goed, al werd ik wel opeens bij de buren op de thee gevraagd voor wat een soort interventie bleek te zijn! Dat was toch een ietwat ongemakkelijke situatie... Martijn's baas bleek opeens heel begripvol en vertelde privé met een zelfde situatie (maar ander land) te maken te hebben gehad. Natuurlijk probeerde KN hem wel met wat kunstgrepen binnen het bedrijf te houden. En Martijn had ook echt nog niet bij KN weg gewild; daarvoor heeft hij/wij er te veel in geïnvesteerd, maar helaas, ideaal was het niet. Gelukkig heeft Martijn ondertussen een andere leuke baan gevonden en nog redelijk dicht bij huis ook.

Nederland wordt het dus weer. Terug naar ons eigen huis. Het is best eng om terug te gaan en we gaan er vanuit dat we ook in Nederland tegen 'problemen' zullen aanlopen. Ten eerste omdat in Nederland ook niet alles ideaal is, maar vooral omdat we 5 jaar verder zijn en heel wat ervaringen rijker. En de tijd is daar ook niet stil blijven staan. Komt nog bij dat we de afgelopen jaren in een riant huis hebben gewoond, zowel in Canada als in Zwitserland en nu moeten we terug naar onze doorzon-woning met tuin 'formaat postzegel.'

Toch voelt het nog steeds goed in 'onze straat' en 'ons dorp' en de buren reageerden ook leuk op het nieuws dat we terug komen. Dat maakt het allemaal een stuk makkelijker.

Na de eerste schok "Ik wil niet weer verhuizen," gaat Jesper nu ook heel volwassen met de situatie om. Hij is heel erg bezig met de inrichting van zijn nieuwe kamer (tot aan de vloerafwerking toe) en is, toen wij laatst een weekje in Nederland waren, al zelf naar de speeltuin gelopen en heeft zelfs al bij het buurjongetje aangebeld. Zijn nieuwe school leek hem ook leuk. En hij vindt het super om bij oma of opa en oma te spelen. Dat alles vertelt ons dat we waarschijnlijk de juiste keuze hebben gemaakt.

En last but not least, onze familie en vrienden natuurlijk. Heerlijk om die ook wat regelmatiger te kunnen zien en neefjes en nichtjes van dichtbij te zien opgroeien. Maar ook daarin zullen we onze weg weer moeten vinden. De afgelopen jaren zijn we als gezin zo'n eilandje geweest; we konden doen en laten wat wij wilden en zijn in dat opzicht vast wel een stuk egoïstischer geworden.

Het overheersende gevoel is nu opluchting. Blij dat deze episode er bijna op zit, maar ook ietwat nerveus, want als je dan hier door het dorp loopt en links en rechts die groene heuvels ziet, dan denk je toch: "Zijn we gek dat we dit opgeven?"