Het regent, het regent,

Ik ben weer gruwelijk laat met het schrijven van deze post. Al is de titel nog wel actueel; wat een weer hebben we de afgelopen week gehad zeg, de lente was ver te zoeken. Elke minuut dat het maar een beetje droog was, nam ik Julia in haar gloednieuwe regenlaarsjes mee naar buiten. Al begreep ik dat het in Nederland niet veel beter is en dat is natuurlijk fijn om te weten als je net als wij over 5 weken terug migreert!

Op zoek dus naar een binnen activiteit en gelukkig zijn er wel wat opties op ongeveer een half uur rijden. Zo waren we al eens in Trampolino, een indoor playground in Dietikon, maar Julia was daar eigenlijk nog wat te klein voor. Ook Kindercity in Volketswil lijkt ons heel leuk, dat is een soort Science Centre, maar daar moet je toch wat meer tijd voor uittrekken en aangezien wij vandaag lekker langzaam op gang waren gekomen ... Dus het werd .... (drum roll) ... het Kindermuseum in Baden! Onderweg ernaar toe kregen we nog een hoosbui over ons heen - gelukkig is de auto waterdicht- en we waren blij dat we vlakbij de ingang (en nog gratis ook) konden parkeren.

In eerste instantie vond Jesper er niet veel aan, want het is een echt museum. De tentoonstelling gaat over de ontwikkeling van het kind en de technische vooruitgang in speelgoed door de eeuwen heen. In de vitrines ligt dan wel speelgoed van kinderen door de eeuwen heen, maar dat interesseerde hem niet zo. Tot hij hoog in de tweede zaal de kabelbaan (gemaakt van Meccano) zag draaien en uitvond dat hij die zelf kon bedienen. Zo her en der lag er toch wel wat (oud) speelgoed om uit te proberen. Julia zag in een van de vitrines haar eigen telefoon liggen en dat was toch wel raar!

In een ander zaaltje stond een achtbaantje met een paar pinguïns erop als karretjes en ook die kon je zelf voortbewegen -ook weer van Meccano gemaakt. Daar heeft Jesper geloof ik wel een kwartier mee gespeeld terwijl wij allerlei experimentjes met 3D brillen en andere lenzen uitvoerden. Favoriet bij Julia was de kamer met de treinbaan. Erg leuk was dat ze een aantal banken uit een treinstel ernaast hadden gezet, zodat je op je gemak en in stijl naar de treintjes kon kijken. En mama moest dan op het bankje tegenover Julia: "Mama hier zitten." Op diezelfde etage waren ook wat lachspiegels en een zaal vol met ouden houten spelletjes, van "Boter, kaas en eieren", tot een soort van tafelvoetbal en een erg leuk en leerzaam rekenspelletje. Jammer alleen dat niet alle spelletjes compleet waren of de uitleg zelfs helemaal ontbrak.

Al  met al was het een leuk museum. Leuker en interactiever dan ikzelf op basis van de website had verwacht.

NB. Ik heb Flickr ook maar eens bijgewerkt!