Bezoek aan Nederland

Aangezien het waarschijnlijk nog 3 weken duurt voor onze spullen in Zwitserland aankomen, we geen zin hebben zo lang in een bijna leeg huis te wonen en we onze familie al bijna twee jaar niet hebben gezien, rijden we zaterdag 9 juli via Duitsland naar Nederland.

Helaas zat de reis een beetje tegen; die suffe Duitsers hadden zonder vooraankondiging zomaar een snelweg afgesloten. Dan sta je dus 2 1/2 uur in de file, terwijl je bedenkt "Er moet wel een flink ongeluk zijn gebeurd, gelukkig zijn wij er niet bij betrokken", om er vervolgens achter te komen dat iedereen via de vluchtstrook de weg afmoet omdat de weg dus is afgesloten. Aaaargh! Stukje binnendoor rijden naar een volgende oprit en ja! Vol gas gingen we verder. Om er na een paar kilometer achter te komen dat we er weer worden afgeleid. Waarom wordt zo'n oprit dan niet gesloten? Is dit toeristje pesten ofzo? Op het tijdstip dat we gehoopt hadden in Rijswijk te zijn, waren we nu nog onder Keulen. Helaas.

Dus zat ik pas om 10 uur 's avonds aan de thee met lang begeerde moorkop(!) En had oma na een zenuwslopende dag/avond voor het eerst haar kleindochter gezien - de laatste was nog klaarwakker trouwens. Ja, dat moment heb ik mooi gemist. Ik was nog druk bezig met de auto uitladen.

De volgende dag was gevuld met bezoek; Nadat we zusjes huis + tuin hadden versierd zijn we naar de (schoon)ouders gegaan om (overgroot)oma en tante gedag te zeggen, 's middags vierden we de verjaardag van Julia met de hele familie. En vooruit, nu we toch allemaal bij elkaar zijn, ook Jesper's verjaardag maar alvast gevierd. Ze zijn allebei ontzettend verwend, maar het was voor ons vooral gezellig iedereen te zien. En super leuk dat Nicole haar moeder had meegenomen!

Op maandag vertrok Martijn rond lunchtijd weer naar Zwitserland en moesten wij wederom zo'n drie weken gescheiden leven. (Het is onze keus, ja ik weet het, maar daarom is het nog niet leuk) Om geren van hot naar her te voorkomen had ik dit keer helemaal niets gepland. Heerlijk, want ik was best wel gesloopt van het hele verhuisproces. Alleen jammer dat het weer nogal tegenviel, waardoor we ook weinig konden doen. Gelukkig was Jesper al helemaal blij wanneer hij, al dan niet alleen, bij zijn oma kon spelen, want van dat binnen zitten werd hij echt stierlijk vervelend. Zelfs alle Lego die hij voor zijn verjaardag had gekregen (en die heel snel in elkaar MOEST worden gezet) bood niet genoeg afleiding. 

Op een wel erg regenachtige dag zijn Siger en ik met beide kinderen naar Kidsplayground in Delft gereden (Angela en mama stapten een afrit verder uit bij het Zweedse warenhuis). We waren gelukkig op tijd, want een uur later liep het aardig vol. Zowel Jesper als Julia hebben zich er een paar uur goed vermaakt en vooral Jesper heeft Siger aardig aan het werk gezet. Ach, dan weet hij alvast wat hij later kan verwachten! Met zijn allen hebben we bij de McDonalds geluncht, een unicum, want mama was er nog nooit geweest - dat was wel een fotootje waard! (Zielig hè, dat hebben wij dus in onze kinderjaren moeten ontberen)

Op een van de droge dagen heb ik nog een rondje door ons oude buurtje gelopen (de buurt waar ik tot mijn 18e woonde) en foto's van ons huis en mijn kleuterschool gemaakt, voor alles tegen de vlakte gaat. Jesper vond het maar vreemd - maar die vind toch het hele concept van 'papa en mama waren vroeger ook klein' nog vreemd. Op Jesper's verzoek zijn we ook langs het politiebureau en de brandweerkazerne gelopen. Bij de laatste werden we bij wijze van uitzondering zelfs binnen gelaten om (even snel) de wagens en uitrusting te bekijken. Ja, dat was in Canada wel anders...

Onze container arriveerde ondertussen volgens schema in Rotterdam en ook de reis over de Rijn verliep voorspoedig,  zodat onze spullen op dinsdag 26 augustus in Basel waren en een dag later ingeklaard. Op donderdag wachtte Martijn de zware klus om in zijn eentje de verhuizers te vertellen waar alles moest worden neergezet. Ja, en dat viel dus even tegen. De dozen waren snel uitgeladen, maar het uitpakken was een drama en al snel wisten ze niet meer waar ze alles moesten laten. De verhuizers werden naar huis gestuurd en ik kreeg een uiterst sippe Martijn aan de telefoon. Nu heeft Martijn er nogal een handje van om te overdrijven, dus ik sprak hem moed in, zei dat het vast allemaal wel meeviel en dat hij vooral niet laat naar bed moest gaan; Vrijdagochtend wilde hij vroeg gaan rijden om rond de lunch in Nederland te zijn en hij moest wel ongeschonden aankomen natuurlijk!

Na een snelle rit met een overvolle auto (alle babyspullen voor de kleine Graaf waren wel gelokaliseerd tussen de 271 dozen) ontmoetten we elkaar weer op het parkeerterrein van Blijdorp. (Grappig, toen we nog in Nederland woonden vonden we een ritje naar Blijdorp niet echt kort. Nu draaien we er ons hand niet voor om - al is rijden in dit krappe, overvolle landje wel een uitdaging geworden) 's Avonds bij de schoonouders gegeten, zodat ook die hun zoon nog eens konden zien! Op zaterdag nog een verjaardag meegepakt en zondagochtend zijn we redelijk op tijd richting ons nieuwe thuis vertrokken. Vreemd hoor!

Foto's van onze 'staycation' in Nederland en mijn oude buurtje zijn te vinden op Flickr in de Zomer 2011 set.

***

Even iets heel anders. Dit las ik een tijdje geleden op de Facebook status van een Canadese Nederlandse (of Nederlandse Canadese): 

"Sweet girls come from the South, Barbies come from California, but Canadian girls have fire and ice in their blood! We can drive in the snow, handle the cold, beat the heat, be a princess, throw a right hook and drink with the boys! We can cook a wicked meal, and if we have an opinion, you can bet your sweet little ass you're gonna hear it!"

Laten we hopen dat onze Canadian girl ook zo veelzijdig wordt, al hoeft dat 'drink with the boys' van mij persoonlijk niet!