Wennen

Ondertussen wonen we alweer bijna een week in Zwitserland, maar van echt wennen is in zo'n leeg huis natuurlijk geen sprake. Natuurlijk maken we ons soort van vertrouwd met alles, zoals de:

• kleine wasmachine! - ik heb in die ene week al 6 wassen gedraaid;
• full size (Europese) oven - ik hoop dat mijn braadslee past en
• andere geluiden - doorgaande weg dichtbij, vliegtuigen over ons hoofd, het brommertje van de postbode èn kerkklokken die je om 6 uur 's ochtends wakker klingelen!

Alte Schulhaus: de kleuterschool van Oberweningen

Jesper ontdekt zich suf: hij rent van zijn vide naar de trampoline, naar het basketbalveldje, de zandbak en weer terug. Hij heeft ondertussen een slakkenverzameling aangelegd (buiten, in een emmertje), valt regelmatig de buren lastig en heeft de ijsvriezer ontdekt in de dorpswinkel. Maar nog belangrijker: hij heeft kennis gemaakt met de tweeling van de overkant (en heeft daar al een paar keer mee gespeeld) en is een ochtendje wezen wennen op de kleuterschool!

De kleuterschool ja, dus niet de eerste klas zoals we eerst van plan waren.Vanwege zijn leeftijd* zou hij automatisch in het equivalent van groep 2 worden geplaatst, maar als wij er op staan, kan hij bij wijze van uitzondering naar groep 3. Aangezien Jesper zelf naar groep 2 wil omdat hij "nog heel veel woordjes moet leren en nog niet weet hoe je popcorn schrijft", gebruiken we het komende jaar dan maar om de taal onder de knie te krijgen zodat hij volgend jaar een goede start heeft in groep 3.

Het ochtendje school ging buitengewoon goed: Begonnen in de kring, spelletjes doen en liedjes zingen, met mama en Julia naast Jesper natuurlijk. Daarna gingen alle kinderen samen met een andere mevrouw tanden poetsen (doen ze 4 x per jaar, instructie poetsen) en hebben wij met Frau Berger gesproken. Jesper mocht zijn eigen placemat verven (die plastificeert zij in de vakantie) en met lego spelen en juf en ik praatten over van alles en nog wat: wat hij nodig heeft voor school (schort, gymschoenen, eigen beker om water te drinken), de schooltijden, etc. Het lijkt me een heel lieve juf (gaat mee met de klas),  ze spreekt goed Engels en Jesper heeft ook al twee woorden tegen haar gesproken. Er zitten trouwens nog twee jongetjes in de klas die thuis regelmatig Engels spreken!

Ik heb haar Jesper’s allergie enigszins uitgelegd. Ja, dat wordt wennen: Van een 'no peanut/nut products allowed' beleid, naar relatieve onwetendheid. Ook krijgen we weer te maken met huisgemaakte, en dus wellicht onveilige, verjaardagtraktaties. Volgens haar is het het handigst als we tijdens de eerste ouderbijeenkomst (week 2 of 3 van het schooljaar geloof ik) alle ouders mondeling  inlichten over Jesper’s allergie en dan wellicht ook een factsheet uitdelen.

Jesper met Leuchtstreifen

Vlak voor ik wegging gingen alle kinderen weer in de kring en Jesper zat zowaar af en toe te lachen. Mooi moment om weg te sluipen dacht ik, maar helaas had hij me door. Met een sip gezicht kwam hij achter ons aan en er vielen een paar tranen. Ik vertelde hem dat het hardstikke goed ging, dat ze bijna hun snack mochten eten en daarna buiten gingen spelen en dat hij daar waarschijnlijk het overbuurjongetje wel zou zien. Tot mijn verbazing ging hij na een paar minuten zelf het lokaal weer in!!! Stoere vent!

Twee uur later kon ik hem ophalen en net als alle andere kinderen wilde hij zijn Leuchtstreifen om voor de wandeling naar huis. Maar eerst als beloning een mega-grote Cornetto gehaald bij de Volg. (En een iets kleinere voor mama) Toen we vandaag een paar boodschappen gingen doen bij de Spar in Schöfflisdorf wilde hij ook persé zijn Leuchtstreifen om en onderweg verkondigde hij dat "mama hem volgend jaar wel naar school mag brengen, maar dat hij zelf naar huis loopt. Als hij tenminste de weg weet." Nou, dat laatste gaat wel lukken: De kleuterschool ligt aan het eind van de straat!

* In Zwitserland, of in ieder geval in het kanton Zürich, moet een kind voor of op 30 april 6 jaar zijn om naar de 1e klas/groep 3 te mogen.