Die Schule hat angefangen

Nadat de kennismakingsochtend een maand geleden bijzonder goed was verlopen, hoopten we op een herhaling daarvan. Maar we vreesden het ergste. Martijn had de hele dag vrijgenomen; niet alleen om te helpen Jesper naar school te krijgen, maar we moesten ook nog mijn bankpas aanvragen en credit cards voor ons beiden en dat kon alleen bij het filiaal in Glattbruck, naast het kantoor van K+N.

De eerste schooldag was een groot succes! 's Ochtends vroeg hij nog wel of ik mee naar binnen ging - ja, om een foto te maken- maar toen de juf boven op de trap de absentielijst doornam, en iedereen na het afroepen van zijn naam de klas in verdween, keek hij niet meer op of om en deed gewoon de andere kinderen na. Ik heb nog even met zijn lerares Duits staan praten (2 x per week bijles) en hij is echt niet voor me terug gekomen. Eerlijk gezegd was ik daar nogal verbaasd over, maar hé, liever zo dan anders!

Om 11.50 konden we hem ophalen. Weer bereidden we ons voor op een hoop gezeur in de trant van "ik wil morgen echt niet," maar hij kwam vrolijk naar buiten en op onze vraag hoe het was zei hij "goed!" Ongelofelijk...



Na thuiskomst (5 minuten lopen) hebben we de koelbox ingepakt en zijn met zijn vieren naar het Badi in Niederweningen vertrokken. Het was nog steeds bloedheet, dus we nemen het er maar van. Ook hier weer liet Jesper zien hoe stoer hij was: Een klasgenootje ging vlakbij ons zitten, over en weer was herkenning, dus we stuurden Jesper er op af "Ga maar vragen hoe ze heet" en dat deed hij - met allebei de handen in de zakken van zijn zwembroek - en ze hebben een tijdje samen in het water gespeeld. Later in het diepe bad werd dat meisje gedumpt voor een ander klasgenootje (woont bij ons om de hoek) en daarmee is hij ontelbare keren de glijbaan af geweest. Echt, zo ontzettend goed van hem!

Maar de dag was nog niet voorbij. 's Avonds was de allereerste voetbaltraining bij FC Niederweningen. Nog meer nieuwe gezichten die in een vreemde taal tegen hem praten - en dat bij dik 30°C na een dag die al best vermoeiend was. De ene trainer had van de andere niet doorgekregen dat Jesper geen (Zwitser) Duits spreekt en begon een heel verhaal tegen hem af te steken waarop Jesper zijn schouders ophaalde... "Sprächen Sie Englisch?" Heftig geknik, en vanaf toen ging het goed - met de taal dan, want Jesper volgde de instructies af en toe wel erg letterlijk op. Zoals toen zijn positie werd uitgelegd (mid-mid) en Jesper niet meer van zijn plek afkwam! Pas nadat Martijn hem toeschreeuwde dat hij echt mocht bewegen, rende hij het veld over. En kwam hij in Canada tijdens een wedstrijd van 2 x 30 minuten constant naar de kant, nu heeft Martijn hem 90 minuten lang niet gezien.