Räbenliechtli Umzug

Mijn oren galmen nog na: Vooraan de optocht liep een groep mannen met mega koeienbellen aan een juk op hun nek. Hun aanvoerder, zeg maar, liep daar weer voor met een heel grote zweep en die liet hij regelmatig knallen. Bij de start had ik het niet door en ik dacht dat ze vuurwerk afstaken ten teken dat we begonnen met de optocht. Het bleek dus die zweep te zijn. Maar ik loop een beetje vooruit op het verhaal.

De Räbenliechtli-Umzug heeft, net als Halloween en St. Maarten, zijn oorsprong in een oud Keltisch winterfeest. In deze regionen is het tot nu toe veel  populairder dan Halloween, al lijkt het gebruik terug te lopen door een gebrek aan knolrapen. Aangezien ze niet meer zoveel worden gegeten, zijn er nog maar weinig boeren die ze verbouwen.


Vanmorgen hebben we op school de Räben (knolraap) gesneden. Gewapend met messen, ijslepels, koekvormpjes, etc. zaten ouders/opa/oma naast hun kroost op een te klein stoeltje. Nu heb ik wel ervaring met pompoenen (precies een week geleden nog gedaan), maar dit is toch andere koek. Ten eerste is zo'n knolraap een stuk kleiner; dat houdt helaas niet in dat je sneller klaar bent met snijden, want deze moet rondom worden versierd en het 'moet' dus ook allemaal wat precieser. Ook is het de bedoeling dat je eigenlijk alleen de schil verwijdert, zodat het kaarsje niet uitwaait. (En het staat ook een stuk mooier.) Dan is het, in tegenstelling tot de pompoen, een massieve knol en het uithollen gaat daarom een stuk moeizamer. Ik heb wel gezien dat ik voor een volgende keer toch wat ander gereedschap in huis moet halen. Maar voor een eerste keer, is het een leuk lantaarntje geworden!

(Onder de tab 'links' kun je een beschrijving vinden hoe je zo'n Räbenliechtli maakt.)

Met een van de moeders had ik afgesproken om samen naar het startpunt, het gemeentehuis van Schöfflisdorf, te lopen. Stuiterend zat Jesper om half 6 aan tafel en veel gegeten heeft hij niet. Al kakelend gingen de kinders op pad en nog voor het echte werk begon, konden we Jesper's kaarsje opnieuw aansteken (hij was eigenwijs en wilde persé wel gaten in zijn knol). Om de sfeer te verhogen was langs de route de straatverlichting uit gedaan. Voorop liep dus die groep mannen met Koebellen, daarachter de hele goegemeente en een in stijl versierde paard-en-wagen sloot de stoet af. De anderhalf uur durende optocht (inclusief twee pauzes voor de koebel-dragers) liep via de basisschool, door onze straat, langs de kleuterschool en weer terug naar de basisschool. Daar werden we getrakteerd op een bekertje alcoholvrije glühwein, broodje en reep chocolade. Het was een gezellig en sfeervol geheel. Op het lawaai van die koebellen na dan!