Oz Bowling

Het is twee jaar geleden dat wij hebben gebowld. De laatste keer was in maart 2010 samen met de O'Connors, toen ik in verwachting was van Julia. De keer daarvoor kan ik me niet eens herinneren. Jesper heeft later in Canada nog wel eens een bowlingfeestje gehad, al was dat wat hem betreft absoluut geen succes. Het duurde toen een half uur voor we hem de baan op kregen. Op de Wii, die wij (Martijn en ik) van Sinterklaas hebben gekregen, gaat het super. Martijn's topscore is 230 geloof ik en die van mij rond de 200. Maar ja, dat is natuurlijk niet te vergelijken met het echte werk. Was het maar waar, dan was ik direct prof geworden!

Maar vandaag, aan het eind van de middag, is het er dan toch van gekomen. We hebben de stoute bowlingschoenen aangetrokken, Julia mocht haar gympen aanhouden, en deden een poging. Oz Bowling in Dielsdorf is een mooie baan; lekker ruim en de kindervangrail kan per speler omhoog of naar beneden, heel handig! Al hadden wij de bumpers achteraf ook best willen gebruiken! Ik had nog een extra handicap: Nadat Julia ons al heel wat keren had zien bowlen op de Wii, wilde ze nu zelf aan de slag. "Bal, bal, bal," klonk het de hele tijd, dus hebben we haar maar snel uitgelegd welke ballen ze mocht oppakken. 6 kilo ging best, ze was echt niet te houden. En dus vormden wij, net als in 2010, een team. Dat de bal in de goot belandde maakte voor haar niets uit. Als wij niet aan de beurt waren, rende ze het hele etablissement rond. Gelukkig was het niet al te druk!