Eindelijk sneeuw!

Even leek het erop dat het hier nooit zou gebeuren, maar na wat natte sneeuw die direct weer 'als sneeuw voor de zon' verdween, hebben we nu eindelijk een lekkere laag poedersneeuw liggen! Hooguit een centimeter of 5, maar goed genoeg voor de kinderen om in te spelen. Nu zien we dus ook uit alle hoeken en gaten van Oberweningen kinderen gewapend met slee naar de helling tussen de Chileweg en Chlupfwiesstrasse (onze straat) komen.

Vrijdag na de lunch wilde Jesper er voor het eerst heen en gelukkig waren er wat klasgenootjes met hun moeders aanwezig - Julia lag net in bed en de babyfoon redt het niet tot daar, dus nadat ik de eerste twee runs had bekeken, moest ik snel weer terug. Na een uurtje kwam Jesper enigszins verkleumd terug, maar hij had het naar zijn zin gehad! Zaterdag na de lunch zijn we met het hele gezin gegaan en vreemd genoeg was het toen uitgestorven! Even later kwamen nog wel Anouk en Lisa (met een vriendinnetje) sleeën. Ook Julia is een paar keer, samen met Martijn op de oude slee, de helling af geweest; ze vindt het geweldig en werd zelfs boos als Martijn een keer zonder haar, snel dus, vertrok. Maar het werd toch duidelijk tijd voor haar middagslaapje, dus na een half uurtje heb ik Martijn en Jesper achter gelaten.

De rest van het weekend hebben de kinderen nog regelmatig buiten gespeeld. Het was ook heerlijk zonnig, ik zou bijna zeggen Canadees weer. Een verademing na al die grauwe maanden hier in het Wehntal! Julia vind de sneeuw geweldig. Als we nu een stukje gaan wandelen kom ik niet ver. Elke meter bukt ze zich om een vlokje op te rapen en dan vervolgens "Ee, teej" weer weg te gooien. En als ze het niet weggooit, eet ze het op. Gelukkig is het verse sneeuw!