Gekke Hollanders!

Zo, poging twee. Blijkbaar had Jesper dit bericht per ongeluk gepubliceerd terwijl er niet meer stond dan een titel. En sommigen houden hun leeslijst erg goed bij!!! (Ik vind het echt super dat je ons blog zo trouw leest Claudia!) Maar dan nu wel de volledige tekst.

***

Pietenband bij de pont in Meilen

Sta je als brave, zondagsrust-erende Zwitser netjes in de rij op de pont te wachten die je van Meilen naar Horgen brengt, krijg je ongevraagd onverstaanbare hoempapa-muziek te horen. "Gekke Hollanders," dat moeten die Zwitsers toch wel minstens hebben gedacht toen ze ons met een paar honderd op de kade zagen staan. De kinderen veelal met een Pietenmuts op en vlaggetje in de hand en vergezeld door een heuse Pietenband. En met die pont kwam Sinterklaas even later dus echt aan! Al pepernoten strooiend kwamen de Pieten aan land en de Sint liep er rustig achteraan. In een luidruchtige en kleurrijke stoet liepen we vervolgens naar Gasthof Zum Löwe, even verderop.

Weihnachtsmarkt

Weihnachtsmarkt Oberweningen

Eerst dacht ik dat we een gewone markt in het dorp zouden krijgen, dat stond namelijk op de posters, maar het bleek een onvervalste kerstmarkt te zijn! Ik ben geen liefhebber van kerstmarkten; over het algemeen verkopen ze allemaal dezelfde troep, of dat nu in Nederland, Duitsland, Canada of Zwitserland is. Maar toen kregen we een paar dagen geleden een aankondiging van de gemeente in de bus, waarin stond dat een deel van onze straat zaterdag afgesloten werd omdat de markt groter dan voorgaande jaren zou zijn. Nou, toen werd ik wel nieuwsgierig!

Maar uiteraard, net zoals met alles hier, was ook de kerstmarkt klein. Gezellig, dat wel! Stik chagrijnig was ik er samen met Julia heen gelopen: Jesper werkte weer eens niet mee (lees: werkte tegen) en wilde dan weer wel weg, dan weer niet want we waren toch al te laat voor de Zaubershow, toen weer wilde hij alleen met papa, en ga zo maar door. Martijn en Jesper waren nog aan het vechten toen ik de geur van braadworsten al opsnoof (de Raclette was ergens binnen verstopt, dus die rook ik niet!) Toen de heren vrolijk aan kwamen gestept (Jesper) had ik alle kraampjes al gezien. Samen hebben we het rondje nog een keer gemaakt, maar veel bijzonders was er niet en de dingen die ik wel leuk vond, leken uit Scandinavië afkomstig te zijn.  Ja, dat haal ik dan liever daar! (Op de Esplanadi in Helsinki bijvoorbeeld, een aanrader!) Een ding hebben we wel gekocht, maar dat houden we nog even geheim!

Kerzenziehen

Gezellig wandelen door de nevel...

Leuke foto he! Veel meer kan ik er ook niet van maken; hij is in ieder geval waarheidsgetrouw!

Gisteren is er een touw gespannen om de boomgaard naast ons huis - nou ja naast, er zit een perceel tussen. Van die halfgare afrasteringen die je hier om elke wei ziet. Klinkt dit heel erg 'city girl'? En toen ik 's avonds van school kwam (best koud op de fiets, brrr!) dacht ik al wat koeienbellen te horen. Dus hees ik Julia vanmorgen in haar jas en op haar fietsje onder het mom van "Kom, we gaan even bij de koetjes kijken." Geen koe te zien dus, en dat lag niet aan de nevel*. Wat was het depressief weer zeg, het hele dal lag weer verstopt onder een dikke, vochtige deken. Waar dat geluid dan vandaan kwam? Kan zomaar ergens links of rechts op een helling zijn, het geluid van die bellen draagt ver. Goed, dan maar een gezonde wandeling zonder koeien!

Geknutsel

Huize Jesper

Het zijn creatieve tijden: Thuis zijn we dagelijks bezig allerhande dingen voor Sinterklaas te fabriceren. Jesper heeft twee van die Sinterklaas-Doe-boeken en pagina na pagina wordt verslonden, aan gort geknipt of gekopieerd want "aan de achterkant staat ook iets leuks". Sommige dingen houdt hij zelf, maar het meeste gaat bij zijn schoen, die trouw elke dag (!) bij de open haard wordt gezet. Ik ben natuurlijk ontzettend blij dat het meeste naar de Goedheiligman gaat, al weet Piet zo ondertussen niet meer waar ze alles moet verstoppen!

Gisteravond moest ik zelf aan de slag. Het was de jaarlijkse Eltern Bastelabend en de juf had verzonnen dit jaar een heel dwergendorp te maken. Dat hield in dat elke ouder voor zijn/haar kind een dwergenhuis moest maken (de dwergen gaan de kinderen  later zelf maken.) Al ver van te voren was hier intern bepaald dat dat mijn pakkie-aan zou worden, gezien Martijn's gebrek aan creatieve uitspattingen (gebrek aan succesvolle creatieve uitspattingen moet ik zeggen). Nu had ik van tevoren ook niet echt nagedacht hoe Jesper's huis eruit moest gaan zien en vergeleken met sommige ouders (moeders) kwam ik volslagen onvoorbereid aan. Sommigen hadden hele stukken boomschors mee om op het huis te verwerken en dozen vol met accessoires om de boel leuk aan te kleden. Gelukkig was alle knutselmateriaal van school beschikbaar, maar dan nog mistte ik wat inspiratie.

Rheinfall

Halverwege de trappen naar beneden

Ik zeg het maar vast, zodat jullie straks niet teleurgesteld zijn: We gaan niet weer met elke logée naar de watervallen toe! Het toeval wil dat we er, net als in Canada, op een klein uurtje rijden vandaan wonen. Nu is de Rheinfall minder spectaculair dan Niagara, maar zeker niet minder mooi! Het is de grootste waterval van Europa, 150 meter breed en 23 meter hoog en hij ligt, zoals de naam al doet vermoeden, in de Rijn vlakbij Schaffhausen.

Het was vandaag een heel mooie novemberdag. De temperatuur liep op tot 20°C, dus we pakten een lunch in (door schade en schande wijs geworden) en gingen op pad. Op de heenweg zijn we 'binnendoor' gereden via Eglisau en Duitsland. Door de bewegwijzering kwamen we eerst op de verkeerde oever terecht, aan de kant van Neuhausen, maar nadat we de Tomtom 5 minuutjes braaf hadden gevolgd parkeerden we waar we wilden zijn, bij Schloss Laufen.

Räbenliechtli Umzug

Mijn oren galmen nog na: Vooraan de optocht liep een groep mannen met mega koeienbellen aan een juk op hun nek. Hun aanvoerder, zeg maar, liep daar weer voor met een heel grote zweep en die liet hij regelmatig knallen. Bij de start had ik het niet door en ik dacht dat ze vuurwerk afstaken ten teken dat we begonnen met de optocht. Het bleek dus die zweep te zijn. Maar ik loop een beetje vooruit op het verhaal.

De Räbenliechtli-Umzug heeft, net als Halloween en St. Maarten, zijn oorsprong in een oud Keltisch winterfeest. In deze regionen is het tot nu toe veel  populairder dan Halloween, al lijkt het gebruik terug te lopen door een gebrek aan knolrapen. Aangezien ze niet meer zoveel worden gegeten, zijn er nog maar weinig boeren die ze verbouwen.