Sleetje rijden in Sattel

15 januari: Jesper op de Mostelberg met zicht op de Aegerisee

Zondag 15 januari had Martijn zin in schlitteln (sleeën), maar omdat hier geen sneeuw lag, moest hij het een uurtje zuidelijker zoeken: in Sattel. Collega S. woont daar en die had al eens verteld dat we dat zeker moesten komen doen. Nu hebben we het ook niet over een kinderachtig heuveltje; vanuit het dalstation in Sattel (800 m.) moet je met de Drehgondelbahn Stuckli Rondo -de eerste draaiende gondelbaan ter wereld- naar de Mostelberg (1191 m.). Vandaar slee je 3,5 kilometer terug naar het beginpunt. Jesper zag dat ook wel zitten, dus vertrokken ze met zijn tweeën. Het was heerlijk weer, koud maar zonnig en ze zijn dan ook een paar keer de heuvel op en af gegaan. Elke keer iets sneller! Het was bijzonder om te zien dat het merendeel van de mensen een ouderwetse houten slee gebruikt. Zo ook Martijn en Jesper. Ja, die slee is ondertussen zeker 35 jaar oud, maar hij doet het nog prima! Hij laat alleen wat roestsporen achter!



Vandaag reden we, met zijn vieren dit keer, weer naar Sattel. We hadden afgesproken even wat bij S. en L. te gaan drinken. (Konden we direct een cursus Zweeds afgooien. Die hebben wij niet meer nodig, zij des te meer!) Maar van te voren natuurlijk eerst nog een keer die berg op en af. Julia konden we met Bugaboo en al zo de gondel inrijden, slee erbij, wij drieën en nog was er ruimte voor twee passagiers met ski's.  Klinkt goed toch? En toch vind ik het niets; het idee dat je geen kant op kan in zo'n dicht bakje in de lucht. Nee, ik doe dit niet voor mijn plezier!

29 januari: Op goed geluk!

En dan kom je boven, blijkt dat je totaal geen zicht hebt. Echt, het was één grijs-witte massa. Ga ik eens een keer gezellig mee! We liepen eerst naar de Raiffeisen Skywalk; een hangbrug, met 374 meter de langste voetgangershangbrug van Europa. Ja, daar is ook geen lol aan als je amper naast of onder de brug kan zien, dus na 50 meter vond ik het wel mooi. Jesper en Martijn hebben nog wel de afdaling met de slee gemaakt. Het is maar goed dat ze de route al eerder hadden verkend, want zoals gezegd zagen ze geen hand voor ogen (zie foto). Ze waren wel eerder beneden dan Julia en ik met de gondel.

Bij S. en L. even opwarmen met een beker thee en een lekker stukje Schwedentorte terwijl Julia zich met de hondjes vermaakte. (Of vermaakten de honden zich met Julia? Haar speelgoed vonden ze in elk geval erg leuk!) Al te lang konden we niet blijven, want 's middags stond er nog een hockeywedstrijd op het programma, een van de weinige middagwedstrijden van het seizoen. Martijn en Jesper gingen naar de derby Kloten Flyers vs. Zurich Lions. Jesper had het helemaal naar zijn zin; hij kon de Zamboni van dichtbij bekijken, maar volgde ook het spel zeer geïnteresseerd. Bij gebrek aan een Kloten-shirt had hij zijn Maple Leafs shirt aangetrokken, dat in ieder geval de juiste kleurstelling heeft en daardoor hadden ze veel aanspraak.