2011 was een hectisch jaar vol veranderingen. Voor mij persoonlijk erg emotioneel en ik ben blij dat het achter ons ligt!
Het begon eigenlijk eind 2010 toen we hoorden dat we Canada zouden moeten verlaten en in Zwitserland gingen wonen. Onze makelaar was van mening dat we ons huis al in maart moesten listen en dus moesten snel alle voorbereidingen daarvoor worden getroffen. Dat hield in heel veel opruimen en alvast in dozen opslaan, het halve huis laten verven, uitgebreid schoonmaken en dat allemaal in die paar uurtjes dat Julia overdag sliep en Jesper op school zat. Zeer vermoeiend, maar het resultaat was ernaar en we verkochten ons huis op de eerste dag.
Ondertussen moesten we op zoek naar een nieuw huis in Zwitserland en dat was een hele opgave, want de vraag hoeveel kun je besteden en waar wil je wonen (en maak daar een goede inschatting van, want je kent het land, de cultuur, de kosten van levensonderhoud en de omgeving niet) werd bemoeilijkt door het zeer beperkte aanbod. In april heeft Martijn binnen een week ongeveer 10 huizen bezocht in even zoveel dorpen/stadjes, en er een uitgezocht dat aan de meeste criteria voldeed. Eind mei begon hij met zijn nieuwe job (een maand eerder dan ons eerst was verteld; Dag vakantie!) en deed ik alle voorbereidingen voor de verhuizing aan de andere kant van de oceaan.
De laatste week van juni was het gezin weer compleet en we hielden ons laatste Farewell Party. We namen afscheid van alle mensen die wij de jaren ervoor hadden leren kennen en natuurlijk van school, day care en als laatste ons vertrouwde huis. Op 30 juni, Jesper's laatste schooldag, stapten we in het vliegtuig en lieten Canada achter ons. Onderweg 'vierden' we Julia's eerste verjaardag... Onze Canada Day baby heeft direct haar eerste feestdag moeten missen.
Een weekje nog was het gezin samen in een leeg huis in Oberweningen, bezocht Jesper alvast een keer zijn toekomstige school en toen gingen we naar Nederland. Drie weken zaten de kinderen en ik gezellig bij familie en vooral de oma's en opa genoten daar ontzettend van. Nadat onze meubels in Zwitserland waren aangekomen kwam Martijn ons ophalen om aan ons 'Zwitserleven' te beginnen. En dat was, en is nog steeds, heel erg wennen. Voelde ik me in Canada bijna direct thuis, dat gevoel heb ik hier na bijna 6 maanden nog niet. Wat mij betreft kan 2012 alleen maar beter worden. Hoop ik.
Ik wil jullie allemaal in ieder geval een gelukkig en vooral gezond 2012 toewensen! Maak er wat moois van!
tja, ik denk dat het cultuurverschil van Canada naar Zwitserland gigantisch is.
BeantwoordenVerwijderenHeb zelf jaren in Oostenrijk geweest en doordat mijn schoonouders een vakantiehuis in Zwitserland hadden, ben ik daar ook veel geweest, maar zelfs tussen deze buurlanden is het verschil gigantisch en vond ik Zwitserland ook altijd erg wennen. De taal alleen al. Ik spreek zelf vloeiend Duits, maar dat Zwitsers.....
Maar misschien moet je het de tijd geven en ga jij je daar dit jaar thuis voelen! Heel veel succes in elk geval!
Gr. Claudia
Amanda, ik hoop dat je je laatste blog van dit jaar in ieder geval gaat kunnen besluiten met dat Zwitserland geen Canada is, maar dat je er nu ook echt wel je draai gevonden hebt! Je ergens niet echt thuis voelen, dat is vreselijk.
BeantwoordenVerwijderenHeb met plezier je updates weer gelezen. Zwitsal, heerlijk! Maar de Baby Lotion van Johnson & Johnson (zo'n roze in een roze fles) vind ik ook heerlijk ruiken!
Hopelijk zorgt de winter voor niet teveel lastige ziektes meer, en kan je genieten van de natuur in je omgeving.
En wat sneeuw betreft: alles samengeteld hebben we hier in Oakville misschien al wel 16cm sneeuw gehad deze winter! Denk dat ik 2 of 3 keer de sneeuw heb geruimd, de andere momenten was het tegen 's middags vanzelf al gesmolten.