Frisse Berglucht?

Heerlijk! Een week lang kon ik er van genieten: de geur van Zwitsal in het haar van de kinderen. Tijdens ons verblijf bij mijn zusje heb ik ongegeneerd de voorraad van neefje P. geplunderd. In Nederland zijn de gele verpakkingen met gestileerd babyhoofdje een begrip. Al sinds 1928 groeien Nederlandse baby's op met Zwitsal en toen ik in verwachting was van Jesper heb ik ook de hele verzorgingslijn in huis gehaald. In Canada was het niet verkrijgbaar - wel bij de Nederlandse winkel, maar om nu het dubbele te betalen - en hier in Zwitserland ook niet. Johnson & Johnson lijkt ook hier marktleider te zijn en vooral met Penaten (crème, maar ook badschuim, shampoo, etc.) zijn ze ruim vertegenwoordigd. Wel vreemd, want het oorspronkelijke recept van Zwitsal komt uit ... ZWITSERLAND!

Heel toevallig kwam ik hier onlangs achter en een  korte zoektocht naar de feiten leerde het volgende: In 1919 kreeg een apotheker uit Apeldoorn een zalfje in Zwitserland, waar -volgens de legende- een heilzame werking vanuit ging. Hij kreeg het recept mee (er was blijkbaar geen patent voor aangevraagd) en in 1920 bracht hij het op de Nederlandse markt onder de naam Zwitserse Zalf. In 1928 werd het omgedoopt tot Zwitsal. Mieke, het dochtertje van de apotheker stond model voor het bekende kleintje. Toen was Zwitsal trouwens nog niet geel.  Dit is sinds 1974. Toen is ook het logo een beetje veranderd, maar het kuifje van Mieke werd behouden. (bron: Zwitsal)

De geur van Zwitsal was niet de enige waar we van konden genieten tijdens de feestdagen. Er scheen een buikvirus te heersen in Nederland en natuurlijk werden we daar allemaal door getroffen. Op eerste kerstdag kreeg ik last, en al weet ik dat eerst aan alle lekkere dingen die ik tijdens de lunch had gegeten (Filet American, pittige kipsalade, mini saucijzenbroodjes; ik weet het, het is geen goede combi, maar zó lekker allemaal!), toen Julia 's avonds haar bed onder spuugde wisten we genoeg. Een dag later werd Jesper gillend wakker omdat hij zijn bed had onder gespuugd, dus we konden weer aan de slag.  De wasmachine heeft overuren gemaakt en wij ook. Helaas waren we daardoor nogal aan huis gebonden en hebben de meeste afspraken met familie of vrienden moeten afzeggen. Jammer. Voor wie het zich afvraagt: Nee, Martijn is niet gespaard gebleven. Al werd hij pas ziek toen we weer veilig thuis waren.

Een groot succes was ons weekje weg dus niet, maar we hebben in ieder geval Eerste Kerstdag met mijn familie kunnen vieren (en zijn gruwelijk verwend; niet alles pastte in de koffers) en we hebben kennis gemaakt met ons neefje P. Misschien wel het leukste van alles!