Kürbisfest in Steinmauer

Al een paar keer waren we langs de aankondigingsborden gekomen en aangezien het vanmorgen droog bleef reden we iets voor 11 uur naar Steinmauer voor het Kürbisfest. Kürbisse zijn pompoenen, dus het zou iets van een pompoenfeest zijn, verder hadden we geen idee wat we ervan moesten verwachten. Of hoe laat het zou beginnen, want dat stond nergens vermeld. Toen we Steinmauer binnen reden ging de kerk net uit en de, over het algemeen erg informeel geklede gemeente stond nog gezellig op de kerktrappen na te kletsen. Ook liep er een omaatje in een Dirndl-jurkje over straat (dat komt toch anders over dan een Scheveningse in klederdracht). Maar goed, we begonnen toch een beetje te twijfelen, want: "Zouden we niet te vroeg zijn?" Zo ondertussen snappen we heel goed hoe erg die Zwitsers aan de zondagsrust hechten.


Gelukkig bleek bij aankomst bij boer Schellenberg dat we precies op tijd waren (Zwitserse precisie is ons niet vreemd, zelfs onbedoeld!) en het was dan ook nog redelijk rustig op het terrein. Er waren ontzettend veel pompoenen te koop, maar quelle horreur! Die dingen gaan hier per kilo! Nu hebben wij in Canada onze pompoenen (altijd een paar reserve) nooit gewogen, maar zelfs na het uithollen en snijden wegen ze nog aardig wat. Had ik nu mijn grote, plastic Walmart Jack O'Lantern maar meeverhuisd. Maar, veel pompoenen dus en ze hadden er ook leuke herfsttaferelen mee gemaakt.

Verder stonden er twee lokale wijnboeren met een proeverij (geproefd en gekocht, ondanks het tijdstip) en was er een man die ons vertelde dat ook wij jagers waren. Wij? Nee, een vriend van ons wel. Nee, hij bedoelde toch echt ons, want, zei hij, er komen meer dieren om door een botsing met auto of trein dan dat er door jagers worden geschoten. En vervolgens produceerde hij een indrukwekkend overzicht. Nu kan ik mij niet herinneren ooit een dier te hebben aangereden. Op een hond in Maleisië na, maar die was al uren dood. (En dat weten we omdat hij er op de heenweg al lag. En nee, we konden hem echt niet ontwijken. Maar wat een rotgevoel was dat zeg!)

Die man in kwestie was zelf ook jager en had van alles bij zich; een berenvelletje, een Pumavelletje (uit de USA), beide a raison de 3900 CHF, een kratje met polswarmers gemaakt van vossenpels en een verzameling opgezette marmotten. Deze laatsten heten hier Murmeltiere en die zorgen blijkbaar nog voor een heel andere industrie. Jagertje was hier dus als vertegenwoordiger van een firma die een soort Zwitserse tijgerbalsem fabriceert. En dat wordt dus gemaakt van het vitaminerijke vet van de marmot (en de olie die daar weer uit wordt gewonnen)

Pompoen risotto

Nadat Jesper zijn ongenoegen over onze zondagsbesteding tegen de huisganzen had geuit, liepen we wat verder het erf op en wat bleek? De bekende lange tafels waren uitgestald en er was van alles verkrijgbaar voor de innerlijke mens. Naast de verplichte worsten (3 soorten) waren er: Pompoen-preisoep, Mexicaanse Pompoensoep, nog een soort Pompoensoep die ik even ben vergeten, Pompoen risotto, Pompoen quiche en Pompoen cake. Alles behalve Pumpkin Pie! We zijn dus maar blijven lunchen en het moet gezegd, zowel de Pompoen-prei soep (Martijn) als de Risotto (ondergetekende) smaakten prima! Jesper heeft een boerenbraadworst weg gewerkt en heeft zich alsnog geamuseerd met tafeltennis en blikgooien, beide opgesteld in een schuur.

We moesten redelijk op tijd weer naar huis, omdat Julia toch een keertje naar bed moest en ik het (al eerder geplande) avondeten moest voorbereiden: Pompoenstoof!

Meer foto's van pompoenen en dode dieren vind je op Flickr.