zaterdag 10 september 2011

Alweer sssessss!

Zonder tanden, maar helemaal blij!
Op 4 september moest ook de tweede voortand er vakkundig door mama worden uit getrokken, dus heeft Jesper nu een carpoort in plaats van een fietsenstalling (frietengleuf volgens Claudia-in het geval van Jesper wel erg toepasselijk). En dan slis je een beetje. Maar dat geeft niet als je Harry Potter bent*, want die spreekt sisselspraak!

Op 5 september was Jesper dan eindelijk echt jarig en aangezien hij zes jaar geleden zo ontzettend handig midden in de maandafsluiting ter wereld kwam (en papa nog steeds geen carrière switch heeft gemaakt), konden we extra vroeg ons bed uit omdat Martijn anders geen tijd had om zijn zoon te feliciteren. Dus stonden wij even na zessen gedrieën al zingend aan Jesper's bed. Zou hij dat normaal absoluut niet op prijs stellen, nu sprong hij op, trok snel wat kleren aan en rende naar beneden. En jawel, daar lagen toch nog wat cadeautjes op hem te wachten!


Happy Birthday to you, Zum Geburtstag viel Gluck
Ik mocht mee naar school (en Julia dus ook): Ten eerste om de traktaties te dragen, maar het is hier gebruikelijk dat de ouder(s) er gezellig bijblijven op de verjaardag van hun kind. De zelfgebakken chocolate chip cookies vonden gretig aftrek en juf kreeg een pot kant-en-klare mix om het nog eens over te doen. Er werden allerlei spelletjes rond het thema goochelen gedaan en Jesper kreeg een toverstaf mee naar huis en een door de juf speciaal voor hem geschreven verhaal over een beer in Canada, met ook wat Engelse zinnetjes er in verwerkt.

Zaterdag was dan zijn kinderfeestje. Aangezien we hier nog niet veel mensen kennen, hadden we ongeveer 10 kinderen uitgenodigd waarvan er vijf zijn gekomen; een gezellig clubje en voor Zwitserse begrippen een normaal aantal. Het was stikheet en na een half uurtje trampoline springen was het snoephappen dan ook een welkome, frisse afleiding. De taart van bakker Fleischli was ontzettend lekker, alleen jammer dat Jesper er niet van heeft kunnen eten. Wat was er gebeurd? Wij hadden om een pinda- en notenvrije taart gevraagd en gingen ervan uit dat we die ook hadden gekregen. Jesper had zijn kaarsjes uitgeblazen en was de decoratie aan het aflikken toen hij zei dat hij een vieze smaak in zijn mond had. Alle alarmbellen gingen af, want was het dan toch echte marsepein (en daarmee bedoel ik dus amandelmarsepein) waarmee de taart was afgewerkt?  Martijn gaf Jesper uit voorzorg direct wat antihistamine en een NL/Zwitserse kennis belde de bakker op voor uitleg. Volgens de verkoopster was het inderdaad amandelmarsepein en had de taart eigenlijk met slagroom moeten worden afgewerkt. Lekker dan...

* Al in Canada vertelde Jesper dat hij Harry Potter is, en op daycare heeft hij ook eens meerdere bliksemschicht-littekens op zichzelf getekend. Hier in Zwitserland gaat de fantasie nog een stapje verder en zegt hij elke nacht naar Hogwarts (Zweinstein) te gaan met de trein of hij wordt door Ron Weasley (zijn vriendje Aidan) met de flying car opgehaald. Hogwarts is dan het kasteel in Regensberg (zie blogpost Zmorge) en toen wij daar rondliepen wist hij ook precies te vertellen waar zijn kamer was, en waar ze aten etc.

2 opmerkingen:

  1. Voor niet allergie-mensen is het denk ik moeilijk de combi te maken dat er in Marsepein noten zitten (amandelen). Eerlijk gezegd, ik zou ook nog niet zo ver doordenken.
    Maar al doende kom je er wel. Gelukkig heeft Jesper nu toch de leeftijd waar hij zelf kan begrijpen wat hij en niet mag eten en dat geholpen moet worden als het mis gaat.... Lastig allemaal maar voor jullie al heel gewoon denk ik.
    Nog gefeliciteerd!
    Gr. Claudia

    BeantwoordenVerwijderen
  2. Ik heb jarenlang bij een goede brood-en banketbakkerij gewerkt en weet er dus het een en ander van af (en ben ook gruwelijk verwend op dat gebied, helaas). Echte marsepein wordt van gemalen amandelen gemaakt, nep marsepein van bonenmeel. Jesper snapt het heel goed en hij heeft ook niet zielig gedaan toen hij de taart moest laten staan (maar zich laten helpen als het mis gaat, zoals een paar weken geleden is een ander verhaal).

    Maar het mooiste van het hele verhaal is dat die verkoopster niet wist waar ze het over had: Nadat we een schriftelijke klacht hadden ingediend werden we teruggebeld door het hoofdkantoor met de melding dat het GEEN amandelmarsepein was en dat ze dat nooit voor die taarten gebruiken. En nog mooier, die verkoopster ontkent nu wat ze heeft gezegd.

    Omgaan met de allergie is idd gewoon voor ons, alleen nadat we in Canada jaren op dit gebied zijn gepamperd, zijn we nogal gemakzuchtig geworden!

    BeantwoordenVerwijderen