Fietsen

Eindelijk, EINDELIJK, hebben we Jesper weer op de fiets gekregen. Nadat hij twee zomers geleden zelfstandig de straat door scheurde (op een beetje hulp met opstappen en de afzet na), durfde hij vorig jaar opeens niet meer. Helpen, omkopen, dreigen; niets hielp. Hij had zichzelf voorgenomen dat hij het niet kon en dus doet Jesper het gewoon niet. Nu hadden wij vorig jaar ook wel iets anders aan ons hoofd met de verhuizing, dus hebben we het zo gelaten.

Nu het hier sinds een week of twee heerlijk weer is, hebben we hem, met een gloednieuwe snelle step in het vooruitzicht, eindelijk op de fiets gekregen. En het ging al snel goed. Logisch, want fietsen verleer je niet toch? Zijn Canadese helm werd wel een beetje aan de krappe kant en dus togen we vanmorgen naar de Sport XX (hoort bij de Migro) in Bachenbülach. Gelukkig voor Jesper hadden ze een mooie helderblauwe helm in zijn maat - al zag mama een wel erg stoere Paul Frank helm, maar die vond Jesper helaas niet leuk.

Julia had ook iets uitgezocht in het wit met roze. Maar hoe zet je zo'n ding op?
(Wees niet bang, een chiropractor is niet nodig na het bekijken van dit filmpje; het staat echt rechtop!)



Achterstevoren. Natuurlijk! En die kerstverlichting is helemaal geweldig! Daar is Jesper wel jaloers op.

Ondertussen waren Martijn en Jesper alvast een aantal steps (steppen?) aan het uitproberen. Julia vond een leuk loopfietsje en wilde daar uiteraard op zitten. Zelf kon ze er nog niet mee overweg, dus heb ik mijn rug maar even aan een marteling onderworpen. Even later verlieten we dit pretpark dat sportwinkel heet en was Jesper een helm en nieuwe zwembroek rijker.

Nog even de Micasa in, want mijn zeef staat op springen. Elke keer dat ik er iets ingiet om te laten uitlekken moet ik aan een voorval van vroeger bij mijn ouders thuis denken: Het was etenstijd en ik moest van mijn moeder de steelpan met bonen (geloof ik) naar de tafel brengen. Net voor ik de pan wilde neerzetten brak de steel van de pan en viel het eten op de grond. En ik stond beduusd met een steel in mijn handen! Dat nooit meer, dus hebben we een mooie nieuwe zeef gekocht, en ach, ook maar een pie-bakvorm en Jesper vond nog zeer leuke ruimtevaart-raamstickers. Welja!

Julia, alias Pipi Langstrumpf, is aan het blazen!

Op de terugweg zijn we gestopt in Niederhasli  om te lunchen. Net als twee weken geleden bij Da Peppino. 3 x Pizza en dit keer heeft Julia maar van de mijne meegegeten, want Jesper eet zijn kinderpizza (die maar 2 cm kleiner is dan de normale) helemaal zelf op. "Mama, als je thuis ook zulke pizza's maakt, dan eet ik ze wel helemaal op hoor!" (Hij krijgt met moeite 1/3 van zijn Dr. Oetker weg.) We zaten weer heerlijk buiten op het terras, al liet de zon het een beetje afweten. Nog even bij de bakker naar binnen voor een gebakje voor moeders en toen naar huis.

De nieuwe helm is 's middags direct getest. Jesper durfde het aan met Martijn naar de andere kant van de trein te gaan. Het hele fietspad, van brug tot brug, heeft hij zelf gereden, met Martijn erachter aan rennend. Over de brug met een beetje hulp en toen door het dorp weer terug. Goeie combi: zo komt Martijn ook aan zijn loopuurtjes - al doet hij normaal gesproken niet aan sprinten, haha! Ik zat nog lekker met mijn stukje Schwarzwalderkirschtorte en kop koffie buiten aan tafel toen ik twee rooie koppies terug kreeg.

Trouwens, nu ik het toch over fietsen en helmen heb: Ik las laatst in de Telegraaf dat in Nederland nu de discussie gaande is over het al dan niet verplicht stellen van een helm voor kinderen. Opvallend is dat het merendeel van de ondervraagde fietsers (volwassenen) stelt liever niet meer te fietsen als een helm verplicht wordt. Typisch Nederland, schoppen tegen (nieuwe) regels. Wij willen niet worden betutteld en bepalen zelf wel wat goed voor ons is. Nu zou ik ook niet staan te springen om een helm te dragen, maar voor kinderen die leren fietsen, of kinderen in het algemeen, want die kennen geen angst en zien geen gevaar, vind ik het geen slecht idee. En als kinderen niet beter weten dan dat een helm dragen er gewoon bij hoort, dan maak je mij niet wijs dat ze meer risico nemen doordat ze een helm dragen. Maar misschien wordt mijn zienswijze wel beïnvloed doordat ik een paar jaar in Canada heb gewoond en nu in Zwitserland, beide landen waar het dragen van een fietshelm heel gewoon is.