Kürbisfest in Steinmauer

Al een paar keer waren we langs de aankondigingsborden gekomen en aangezien het vanmorgen droog bleef reden we iets voor 11 uur naar Steinmauer voor het Kürbisfest. Kürbisse zijn pompoenen, dus het zou iets van een pompoenfeest zijn, verder hadden we geen idee wat we ervan moesten verwachten. Of hoe laat het zou beginnen, want dat stond nergens vermeld. Toen we Steinmauer binnen reden ging de kerk net uit en de, over het algemeen erg informeel geklede gemeente stond nog gezellig op de kerktrappen na te kletsen. Ook liep er een omaatje in een Dirndl-jurkje over straat (dat komt toch anders over dan een Scheveningse in klederdracht). Maar goed, we begonnen toch een beetje te twijfelen, want: "Zouden we niet te vroeg zijn?" Zo ondertussen snappen we heel goed hoe erg die Zwitsers aan de zondagsrust hechten.

Hoera! We hebben een neefje!

Dit is Pepijn, het zoontje van mijn zusje en haar partner. De jongste telg van de familie is geboren op 13 september rond 22.00 uur na een voorspoedige bevalling.

Nog even over die allergie

Want dat akkefietje met Jesper's verjaardagstaart had nog een staartje. Nadat iedereen behalve Jesper had gesmuld van de echt overheerlijke taart, is Martijn een dag later ook nog eens in de winkel gaan klagen. Die taart kostte toch zo'n 90 Zwitserse francen, niet echt goedkoop dus, en als dan het feestvarken zelf er niet van kan eten is dat wel bijzonder zielig. Martijn kreeg de filiaalleider te spreken en die adviseerde een schriftelijke klacht in te dienen wat we ook hebben gedaan.

Al op maandag werd Martijn terug gebeld door het hoofdkantoor met de melding dat het helemaal geen amandelmarsepein was en dat dat nooit voor die taarten wordt gebruikt. Dus die verkoopster aan de telefoon wist niet waar ze het over had, was het soms een of ander zaterdaghulpje? Nee dus, en mevrouw ontkent ook dat ze heeft gezegd dat het amandelmarsepein is. Nou wordt 'ie mooi zeg! Als ik nu zelf had opgebeld, had ik haar best verkeerd kunnen verstaan (helemaal niet verstaan waarschijnlijk), daarom hadden we expres iemand laten bellen die het Zwitsers WEL machtig is, dus die vlieger gaat niet op. Maar ja, dan wordt het haar woord tegen het onze en daar kom je toch niet uit. Ons geld (of een gedeelte ervan) kregen we dus niet terug, wel lagen een paar dagen later twee tegoedbonnen voor koffie met gebak in de bus.

Alweer sssessss!

Zonder tanden, maar helemaal blij!

Op 4 september moest ook de tweede voortand er vakkundig door mama worden uit getrokken, dus heeft Jesper nu een carpoort in plaats van een fietsenstalling (frietengleuf volgens Claudia-in het geval van Jesper wel erg toepasselijk). En dan slis je een beetje. Maar dat geeft niet als je Harry Potter bent*, want die spreekt sisselspraak!

Op 5 september was Jesper dan eindelijk echt jarig en aangezien hij zes jaar geleden zo ontzettend handig midden in de maandafsluiting ter wereld kwam (en papa nog steeds geen carrière switch heeft gemaakt), konden we extra vroeg ons bed uit omdat Martijn anders geen tijd had om zijn zoon te feliciteren. Dus stonden wij even na zessen gedrieën al zingend aan Jesper's bed. Zou hij dat normaal absoluut niet op prijs stellen, nu sprong hij op, trok snel wat kleren aan en rende naar beneden. En jawel, daar lagen toch nog wat cadeautjes op hem te wachten!