De afsluiting van een periode

"Red, white and blue" door Jesper

Julia is toch echt geen dreumes meer, maar een heuse peuter. Compleet met peuterpuberteit! Ze kan goed kwaad worden als iets niet naar haar zin gaat en begint dan bijvoorbeeld te gooien of te slaan. En als mevrouw geen zin heeft om haar tanden te laten poetsen, nou vergeet het dan maar.

Op dit soort kleine incidenten na is het een heerlijk kind. Altijd vrolijk (nou ja bijna dan), ze kan heerlijk in haar eentje spelen en komt dan soms even naar me toe om een knuffel te halen en ze is gek op de Bumba-boekjes. Als ze wil dat ik voorlees pakt ze ook gerust de hele stapel uit de kast! Televisie kijken doet ze ook graag. Grote favorieten zijn de "Buppies" (Bubble Guppies) en "Zoemie"(Umizoomi), beide series van Nick jr. En, ze is levensgevaarlijk: Klimt overal op en over, rent over de bank en laat zich dan opeens vallen, bouwt een berg van kussens om in te duiken, etc. Van wie zou ze het hebben???

Julia's eerste verjaardag viel natuurlijk een beetje in het water (we verhuisden op die dag van Canada naar Zwitserland) en ik moet bekennen dat we het dit keer een beetje hebben laten afweten. We zitten natuurlijk midden in de voorbereidingen voor de verhuizing en hadden ook geen zin om geforceerd wat mensen uit te nodigen. Dus hebben we een taartje gekocht, geen speciale verjaardagstaart, maar net als vorig jaar een heerlijke bavarois van de Coop, en een paar kleine cadeautjes ingepakt. Op 1 juli heb ik haar 's ochtends in haar 'Canadian Cutie'-shirt gehesen (het was tenslotte Canada Day en ze is natuurlijk wel Canadese) en al bij het ontbijt hebben we de kaarsjes uitgeblazen. We hadden eigenlijk naar het buitenbad willen gaan, maar helaas, tropische stortbuien verstoorden die plannen en we zijn de hele dag thuis gebleven. Over een paar weekjes in Nederland, als de rust is weer gekeerd, organiseren we wel een echt feestje!

Maar ja, ondertussen is ze wel twee jaar en heeft ze elk jaar van haar leven in een ander land doorgebracht. Ze 'spreekt' nu Nederlands, Engels (met dank aan alle Engelstalige kinderseries) en zelfs twee woordjes Schwyz. Echt heel grappig, maar het is soms wel lastig om te ontcijferen wat ze nu weer zegt.

Ik noemde het net al even: De verhuizing. Die komt nu snel dichterbij. Aanstaande vrijdag komen mijn zusje en haar gezin hier naar toe om nog even te zien hoe wij hier wonen en dan vliegen de kinderen en ik maandag met hen terug - dat extra paar handen komt wel van pas denk ik. Op dinsdag beginnen de verhuizers en vrijdagavond hopen wij in Wateringen te slapen.

Nog een weekje Zwitserland dus. Tijd voor de afscheidsfeestjes! Na alle farewell parties die wij vorig jaar in Canada hebben georganiseerd, verwacht Jesper niet anders. 13 kindjes van zijn school kregen een zelfgemaakte uitnodiging en het thema Nederland werd vorm gegeven. Gisteren was het zover. We hadden maar 3 afwijzingen en dus stuiterden er 11 kleuters door onze tuin (het was eindelijk goed weer, jippie!) De meisjes vielen direct aan op de knutseltafel, waar ze Delfts Blauwe bordjes konden beschilderen, tasjes (rood of blauw) versieren met textielverf of kleurplaten inkleuren (tulp, molen of de NL vlag, ik bevestig graag de stereotypen, haha!). Jesper had ondertussen het hoogste woord op zijn voetbalveld. Hij had al dagen van te voren bedacht wie bij wie in het team mocht komen en had zelfs een rode en gele kaart gemaakt.

Voor de lunch had ik pannenkoeken gebakken, want dat vind ieder kind toch lekker? Een hele stapel had ik, en voor de zekerheid een berg Wienerli (knakworstjes) erbij, want die zie je hier overal. Drie keer raden wat wij vandaag met ontbijt, lunch en diner hebben gegeten? Juist. Pannekoeken met worst! Gelukkig heeft de sfeer er niet onder geleden en speelde iedereen vrolijk verder in de tuin, op zolder of in de kelder met de Wii (het was ondertussen goed warm geworden buiten). Om half twee waren we oppas-af en konden we elk kind met zijn moeder meegeven - en Martijn heeft er ook nog 3 naar huis gelopen.

Op naar de voorbereidingen voor het avondeten. Onze 'familie' hier in Zwitserland kwam gezellig voor een laatste keer bij ons BBQ'en en dat werden een paar gezellige en soms emotionele uurtjes (Bedankt Mien!) De kids hebben fijn gespeeld en wij zaten heerlijk aan de Regensberger Blanc de Blancs (champagne, maar dat mag zo niet heten) en wijn. Julia heeft voor het eerst Spareribs gegeten: Dat kind eet echt bijna alles! Alleen Jesper heeft zich tot het toetje niet laten zien. Maar ja, het was ook weer een spannende en drukke dag voor hem (en buiten dat is het avondeten altijd wat problematisch).

Nog even en het zit erop. Nu eerst even het huis flink schoonmaken en dan over een week de koffers inpakken. En dan is het voor dit blog ook over en sluiten. Maar nu nog niet.