Proefdraaien

Van 29 maart tot 8 april zit Martijn in Zwitserland om een maandafsluiting mee te draaien en ben ik voor het eerst 10 dagen in mijn eentje met de kinderen - voor mij een goede test om te zien hoe het straks in juni zal gaan als Martijn nog langer weg is. (Help!)

Wie het drukker zal hebben is echter nog maar de vraag: Naast werken moet Martijn op zoek naar een huis. En niet alleen een huis, maar vooral de combinatie huis/woonplaats. De afgelopen maanden hebben wij regelmatig op Comparis en Homegate gekeken en een ding werd ons al snel duidelijk: Appartementen zijn er zat, maar als je zoals wij een leuke eengezinswoning wilt (en wij verwachten heus geen vrijstaand huis met Amerikaanse afmetingen, maar een logeerkamer is wel een vereiste) dan is de spoeling erg dun.

Hieronder volgt zijn verslag:


Ik was in November al een paar dagen naar Zwitserland geweest voor een sollicitatie/ kennismakings gesprek met de regio CFO en de Zwitserse CEO, allebei mijn nieuwe bazen. Op de aankomstdag ben ik aan het einde van de middag van het hotel naar kantoor gelopen voor mijn interview. Omdat de CFO in hetzelfde hotel verbleef nam hij mij 's avonds mee naar een goed lokaal restaurant. Aangezien hij zelf uit Kloten komt en een van mijn voorgangers is in deze baan wist hij precies waar we heen moesten. Ook adviseerde hij mij omdat DE lokale specialiteit te nemen: Zuercher Geschnetzeltes!

Vervolgens heb ik in 3 dagen de hele omgeving rondgereden om een indruk op te doen van verschillende dorpen en streken. Ik ben naar Schaffhausen geweest om met (Hercules) oud-collega Chris te lunchen en zijn ervaringen te horen (en heb onderweg nog even snel de waterval bekeken) en ben ook erg gastvrij ontvangen bij de De Graafjes. In een korte tijd heb ik denk ik een redelijk goed beeld gekregen van wat voor soort huizen en dorpen in aanmerking komen en welke absoluut niet: Wat er op Google maps en Streetview leuk uitziet kan soms best anders overkomen in het echt!

Maar nu het verslag van het echte werk(en).

Dinsdagochtend 29 maart kom ik eind van de ochtend aan op Kloten. Ik word snel door Erik (mijn voorganger) opgepikt en hij brengt mij naar het hotel. Dit keer blijf ik 10 dagen en heb daarom een kamer waar mijn 1 persoonsbed net in past ... Eindelijk een goede reden om uit de koffer te leven; het past echt niet in de kast. Even snel douchen en daarna werd ik direct opgehaald om na een pizza lunch snel naar kantoor te gaan. Uiteraard duurde de avond erg kort....

De weken voor deze reis hebben we dagelijks het aanbod van de verschillende huizen websites bijgehouden en ook regelmatig reacties gestuurd (met nogal wisselende antwoorden). Uiteindelijk heb ik tijdens de laatste week redelijk wat afspraken kunnen maken. In sommige huizen zijn we erg geinteresseerd en sommigen staan op de lijst ter vergelijking. Een huis heeft onze voorkeur, absoluut het huis wat het meest naar onze smaak is en nog geen jaar oud. Het staat echter wel in een heel klein dorp, Buch am Irchel, en is iets verder van kantoor. Gelukkig niet in het Westen waardoor ik met de beruchte Gubrist Tunnel naar werk zal moeten maar behoorlijk richting het Noorden.

Op de woensdagavond ben ik dan ook al naar Buch a.I. gereden om alles te bekijken. Het huis zag er goed uit maar had bijna geen tuin en de doorgaande weg loopt er direct achterlangs. Verder is er nergens rond het huis een goede buitenspeel plek voor onze drukke Jesper, behalve het schoolplein dat 100 meter verderop lag, maar wel aan de andere kant van de doorgaande weg. Verder was het dorp wel erg klein en stil en had de weg ernaar toe veel bochten en hoogte verschil. Spannend in het donker in de sneeuw....

Op vrijdagavond had ik op het laatste moment nog een bezichtiging voor een huis in Oberweningen geboekt. Deze stond al een tijdje te huur,was zelfs al in prijs verlaagd, maar leek wat krap en was niet helemaal onze smaak. Het dorp zelf leek ons wel leuk, in een eerder stadium hadden we er al twee andere huizen gezien. Er is een directe treinverbinding naar Zurich Hbf en het ligt tussen het vliegveld en Baden in. Het was het enige huis op mijn lijst waarvoor ik niet over de snelweg naar werk hoef te rijden.

Ik was van plan even snel het huis te bekijken alvorens weer naar Glattbrugg te rijden; Marc was toevallig deze week op het hoofdkantoor en we hadden afgesproken samen naar downtown Zurich te gaan. Maar vanaf het moment dat ik het dorp inreed kreeg ik een goed gevoel; de ligging bijna naast school, buitenspelende kinderen en het huis bleek een behoorlijk grote tuin te hebben die we met de buren delen. Van binnen was het huis inderdaad zoals gedacht, al had ik het me nog kleiner voorgesteld.

De achtergevel van het huis

Dus toen ik na een uurtje weer wegging heb ik Amanda gebeld en gezegd dat ik ons nieuwe huis had gevonden. Uiteraard was ze verbaasd, want ik was vanavond toch naar dat kleine huis met die rode plavuizen geweest?! Het is moeilijk concreet aan te geven wat ik hier fijn vond (behalve de tuin), maar soms heb je gewoon een goed gevoel over iets. Nu is het alleen te hopen dat Amanda dat gevoel enigszins met mij deelt.... De rest van die avond (met Marc in Zurich) was ook zeer geslaagd. Ik kan zeggen dat het oude centrum van Zurich op een vrijdag avond met een temperatuur net boven de 20 graden super gezellig is.

Op zaterdag heb ik vervolgens aardig wat huizen bekeken en ontelbare foto's gemaakt. Sommige huizen wilde ik bij binnenkomst gelijk weer uitlopen, anderen hadden wel iets, maar niet het gevoel dat ik bij Oberweningen had. Er zaten wel mooiere huizen bij, maar het totaalplaatje met de school om de hoek, tuin, dicht bij werk, winkels en sportclubs niet te ver weg kwam steeds niet in de buurt. Aan het eind van de dag ben ik naar mijn 2e uitvalsbasis (De Graaf residence) gegaan om alle ervaringen te bespreken en de eventuele twijfels te uiten. Uiteindelijk besloot ik toch te bellen om zondagochtend nog een keer naar Oberweningen te gaan. Rond middernacht deelden Ivo en Willemien mee dat ze morgen ochtend gewoon mee komen kijken in Oberweningen.

Na een korte nachtrust ben ik vroeg naar Oberweningen gereden. Weer een rondje door het dorp gedaan (inclusief de dorpen er omheen) en ik ben ook het bos boven het dorp ingegaan. Uiteindelijk naar het huis en het goede gevoel was erg nog steeds (het was wel altijd zonnig, dan helpt een tuin en veel ramen wel) en Willemien en Ivo waren het er helemaal mee eens. Daarna weer de wagen in om nog een paar huizen te bekijken, maar na overleg met Amanda eind van de dag dag toch maar de verhuurder gebeld dat we het wilde doen.

Klaar dus? Nee dus! Bij ontvangst van het contract bleek dat we van mening verschilden over de huurprijs. Dit leverde zoveel irritatie op dat we het bijna wilden afzeggen en ik ben dan ook nog heel snel een paar andere huizen gaan bekijken na het weekend. Toch werd mij al snel duidelijk dat de rest wat beschikbaar was het niet haalde bij Oberweningen en we wilden niet het risico nemen om nog later een huis te moeten gaan zoeken, met alle eventuele ongemakken van dien. Dus kort voor mijn terugvlucht hebben we toch maar alles rond gemaakt. (Nog wel wat onderhandeld natuurlijk)

Een van de laatste dagen ben ik ook nog naar school geweest om met het hoofd te spreken over Jesper en wat de mogelijkheden zijn. Zelfs op dit moment zijn we er nog niet over uit of het nu beter is hem naar de 1e klas te sturen (sluit aan op Canada maar hij is er officieel te jong voor) of nog een jaartje te kleuteren (zodat hij rustig Duits kan leren en in de juiste leeftijd groep zit, maar zich misschien het restant van het jaar stierlijk verveeld omdat hij al verder is met lezen en schrijven etc). Zoals we al eerder schreven: Aan deze hele verhuizing zitten meer  haken en ogen dan aan onze verhuizing naar Canada!